رواية حنين الفصل الأول
احمد:يا فاطمه انا انتى عارفه انى مبحبش الرقص فروحى انتى احسن وسيبى ايدى عشان مينفعش كده
عشان خاطرى خمس دقايق بس هنرقص معاه
قعدت تتحايل عليه وكان على وشك يوافق لولا انه لاحظ حنين جايه نحيتهم وركز فى تفاصيلها وتفاصيل جسمها مع الفستان الضيق الى هى لبساه واتضايق اكتر لما شاف نظرات الموجودين عليها ساب فاطمه ومشى بسرعه نحية حنين الى كانت جايه متعصبه شدها من ايديها واخدها بره القاعه
فاطمه اتغاظت لما سابها ومشى ومعبرهاش
فاطمه:ماشى يا ست حنين ملحوقه
_______________________
طلعت بره القاعه ووقفت فى الجنينه الى قدامها مش قادره تشوفه بتجوز قدام عنيها وهى رايحه تباركله أنبت نفسها انها معترفتلوش بحبها من الاول بس بتراجع كلام حنين وان النصيبها بيبقى مقدر ليها يمكن حتى من غير ما تتكلم وخانتها دموعها ونزلت لقت حد بيديها مناديل بصت لقيته حسن
هنا: احم فى حا..جه
حسن: لا ابدا انا كنت واقف هنا وشوفتك وانتى بتعيطى ف..
هنا: انا مكنتش بعيط ده بس فى حاجه دخلت فى عينى
حسن: اه اذا كان كده ماشى واضح ان نفس الحاجه جت فى عنيكى الاتنين.. بتحصل
هنا: لا مش ك.. الله وانا ببررلك ليه انت مالك حاشر نفسك ليه دى عينى انا
حسن اتص@دم انها قلبت كده مره واحده
وجت عشان تمشى بس رجعت اخدت منه المناديل
هنا: شكرا
وسبته واقف مصد@وم وايده لسه زى ما هى
مشيت وقعدت تمسح فى عنيها ووشها عشان محدش ياخد باله
حسن: هى هتيجبه من بره يعنى مش عارف الاقيها منها ولا من اخوها يارب صبرنى على العيله دى
_________
حنين:سيب ايدى يا احمد جاررنى وراك كده ليه
احمد:بس اسكتى مش عايز اسمع صوتك
حنين وشدت ايديها منه:فى ايه سيبنى الله
احمد:ايه الى انتى لبساه ده ها فهمينى
حنين ربعت ايديها ومردتش عليه
احمد:ما تردى عليا انا سمحتلك تلبسيه انتى عايزه تجننينى
حنين:والله على اساس انك واخد بالك منى ما انت مشغول بحاجات تانيه
احمد بإستغراب:حاجات تانيه..حاجات ايه دى
حنين:تقدر تقولى حضرتك كنت واقف مع الست فاطمه بتعمل ايه وكمان ماسكين ايد بعض
احمد بتهكم:ماسكين ايد بعض انتى اتهبلتى هى كانت عايزانا نروح نرقص مع سامى مش اكتر انتى فهمتى ايه
حنين:لا والله ومن امتى وانت بتحب الرقص سيادتك
احمد:ما انا مرضتش ولو خدتى بالك ان انا معاكى دلوقتى يا هانم ثم انا كنت بكلمها بهدوء عشان محرجهاش واظن انا قولتلك ان فاطمه زى اختى وبس حصل ولا لا
حنين سمعت كلامه ومردتش
احمد بنفاذ صبر:ما تردى
حنين:ح..حصل
احمد وهو بيشاور عليها: ثم تعالى هنا ايه ايه ده بقى
كانت لسه هتتكلم بس....
اتفا@جأت لما حط ايده على وشها وهو بيبصلها
فتحت عنيها وبصتله بذهول
احمد:قوليلى بقى انا مش قولتلك كذا مره متلبسيش حاجه تحدد جسمك او تبقى ضيقه حصل ولا محصلش
حنين:حصل
احمد:طب بتعندى ليه كان عاجبك شكلك كده انا مقدرش اروح لكل حد واقوله متبصش لمراتى الغلط منك انتى المفروض لما تتزينى تتزينى ليا انا بس صح
حطت راسها فى الارض: صح معاك حق
مسحت دمعه من عنيها
احمد بذهول:انتى بتعيطى
رفع راسها وبصتله:ايوه كلامك كله صح بس انت فين
احمد:فين ازاى
حنين:انت فين عشان اتزينلك انا اصلا مش بشوفك
انا مش بشوفك فى اليوم غير لو استنيتك بليل بس
غير كده لو نمت بفضل يومين بحالهم مش بشوفك
مش بعرف انت كنت لابس ايه اكلت ايه طب يومك كان عامل ازاى حتى لما بترجع بتكمل شغل فى البيت معقوله انت يومك بيعدى عادى من غير ما تشوفنى او حتى تتكلم معايا مش بوحشك
كانت بتتكلم وهى بتعيط فى كل كلمه
وهو سايبها تطلع الى جواها
طب فاكر زمان اول جوازنا لما كنت تيجى من بره تحضنى وتقولى ان اليوم كان طويل من غيرى وانى وحشتك
حتى لما اجازتك خلصت مكنتش عايز تنزل الشغل وتسبنى
معقوله نسيت كل ده طب ايه الى حصل دلوقتى معقوله انت زهقت منى بسرعه كده
احمد:لا يا حبيبتي مين قالك انى زهقت منك انا عمرى ما ازهق منك ابدا مسحلها دموعها بايده ومسك وشها بين ايديه
كملت بشهقات: بس انت بقيت بتعاملنى كانى مش موجوده ومعدتش بتهتم بيا او حتى بتتكلم معايا لدرجة انى بقيت احس انك بقيت بتكهرنى ومش عايز تشوفنى حتى
احمد: انتى بتجيبى الكلام ده منين ازهق منك واكرهك
انا مبحبش حد قدك...انا عارف انى انشغلت فى شغلى الفتره الى فاتت دى كلها ومعدتش بهتم بيكى انا اسف
انا عارف ان كلمة اسف مش هتعوضك بس صدقينى انا بعمل ده كله عشانا ؛ عشان نحسن حالتنا شويه يمكن ضغطت نفسي لدرجة انى ساعات مبجيش البيت بس انا عايزك تسامحينى على الى فات...يمكن لانك كنتى متحمله ده كله وساكته ففهمت انك مش معترضه ومش زعلانه بس معرفش انك شايله ده كله وساكته
باس~@ها من جبينها وخدها فى ح@ضنه
