رواية حنين الفصل الأول
محمد ٣١اخو احمد الكبير
هنا ٢٢ سنه كلية اعلام اخت احمد الصغيره وصاحبة حنين
ريهام زوجة محمد كانت بتحب حنين فى الاول بس بقت تكرهها لانها حلوه والكل بيحبها وبيهتم بيها حتى ولادها لانها الاصغر
فاطمه بنت عم احمد وبتحبه من الطفوله بس هو بيعتبرها اخته وتبقى صاحبة ريهام
حسن صاحب احمد وزميله فى الشغل ونفس سنه
ملك وعلى ولاد محمد توأم عندهم ٤ سنين وحنين بتحبهم زى ولادها
بصلها وهو متفاجأ من شكلها ومش مصدق:
ايه ده انتى مين
:انا حنين
احمد:حنين مين..هى فين حنين
اتكسفت وكانت راحه تدخل الحمام تانى
احمد:طب خدى بس رايحه فين بهزر الله بلاش اهزر مع مراتى ايه الجمال ده انا متجوز ملاك معقوله ده كله ليا لوحدى اتكسفت وبصت فى الارض رفع راسها وجمع شعرها خلف اذنها وظل يتأمل فى ملامحها وهى تزداد خجلا ومال عليها قبل* ها بحنان وابتعد عنها لاحتياجهم للهواء وبعد ذلك حملها وذهب ناحية السرير وووو ذهبا معا فى عالمهم الخاص
باك
فاقت من ذكرياتها وهو بيشيل الابتوب وبيتغطى وينام
ضحكت على نفسها وبعدين نامت وهى بتتمنى انهم يرجعوا زى الاول وبعدين نامت،
تانى يوم صحيت من النوم لقيته نزل بدرى كالعاده قامت دخلت الحمام اتوضت وصلت فرضها وشافت شغل البيت وغيرت هدومها ونزلت تحت لحماتها وده لأنها قاعده فى بيت عيلة وهى في الدورالتانى
__________________
احمد كان قاعد فى مكتبه بيشتغل
دخل عليه صاحبه فى الشغل حسن
حسن:ايه يا بنى من ساعة مدخلت الشركه وانت لازق فى المكتب قوم اما نفطر ونشرب فنجانين قهوه
احمد:لا خليها بعدين اما اخلص شوية الورق دول
حسن:يابنى مينفعش كده مش كل حاجه حامى كده هتتعب وصحتك هتبقى فى النازل
احمد:يا حسن حل عنى دلوقتى انا مش طايق حد
حسن قال بصوت ناعم: حتى انا يا حبيبي احمد بصله بحده وسكت
حسن: ما طبعا ما انت حاطط وشك فى وش الورق والابتوب طول اليوم اكيد مش هتطيق بشر انت مراتك بتطيقك ازاى يا راجل عل كده
:بصله بحده ملكش دعوه انت بالموضوع ده عشان مزعلكش
حسن:طب متقلبش خلاص اهدى لا حقيقى بتكلم جد انت ورق المشروع كله مخلصه فى البيت لما كل ده خلصته فى البيت امال قعدت مع مراتك ايه
:احمد سكت شويه وشرد
حسن:ايه يا بنى روحت فين
احمد:مفيش.. اه فرح سامى ابن عمى الاسبوع ده وانت مش معزوم طبعا
حسن:ياخى بطل خفة الدم دى وضحكوا مع بعض وبعد كده سابه وراح مكتبه واحمد كمل شغل
__________________
حنين:السلام عليكم ازيك يا ماما
الام:وعليكم السلام ازيك يا حبيبتي ايه مالك كده عنيكى منفخه كده ليه، حنين بصتلها وسكتت
الام: فى ايه الواد احمد زعلك ولا ايه
حنين: احمد هو فين احمد ده اصلا هو انا بشوفه غير اخر اليوم يا ماما ده لولا انى بستناه لما يجى مكنتش هشوفه
الام: معلش يا بنتى انتى عارفه انه مضغوط فى شغله وطلع عينه عشان نحسن الحاله الماديه وخصوصا فى الغلا الى احنا فيه دى الدنيا بقت نار والناس مش لاقيه تاكل
حنين:وانا مقولتش حاجه يا ماما انا عارفه انه بيشتغل وتعبان بس انا مطلبتش حاجه انا لما جيت اتجوز احمد مش همنى لا بيت ولا فلوس ولا ده كله ان شاءالله عيش ودقه انا راضيه طلاما معاه ومع بعض
الام:انا عارفه يا بنتى وعارفه انك اصيله بس هنعمل ايه هى ظروفنا كده
حنين:الحمدلله على كل حال، هى هنا فين
الام:هنا مشيت بدرى عندها محاضرات
حنين:مقالتليش يعنى ان عندها النهارده يلا ربنا يوفقها
الام: يارب ويهديكوا كلكم
سكتت حنين تانى
الام: يا بت اتحركى وفكى كده مهو طول ما انتى قالبه وشك فى وشه كده مهو لازم يسيب البيت
حنين: ايش تقصدى بكلامك ده يعنى يا ماما ها ايش تقصدى
الام: ياختى ولا اقصد ولا مقصدش دخلى لسانك جوه بقك قصدى دلعيه كده واضحكى فى وشه هم الرجاله كده بالمسايسه والكلمه الحلوه
حنين:مانا كمان ياماما نفسي يضحك فى وشى حتى ولا يقولى كلمه حلوه بيرجع يحط وشه فى وش الابتوب طول الليل وبعدين ينام
الام:معلش يا بنتى عليكى الحمل استهدى بالله كده
وابدأى من دلوقتى فكى غيرى الروتين ده وان شاء الله تتحل، حنين:يعنى اعمل ايه
الام: ياربى مبتفهمش عبي*ة
حنين: الله ايش تقصدى يعنى يا حماتى ها
الام:مقصدش يا موكوس*ه مقصدش 🙂الصبر يارب
حنين:على ايه
الام: قومى يا بت قومى من جمبى
جريت اول ما شافت حماتها بتجيب الشبش*ب
حنين:لا خلاص يا ست الكل بلاش ابو ورده ده بيلسع فهمت فهمت
الام: ايوه كده ناس مبتجيش غير بالعين الحمر@ه
